آمد و آرام در دلم جا گرفت

این دشت سرخ را زیبا ز ما گرفت 

چشم او سرچشمه نگاه دل شد

نیاز دل راه و رسم او شد

دل تبانی کرد و از ما دل گرفت 

راه بر ما بست و راه خود گرفت 

ای دل تو دریای خروشانی دمادم

منم آن کشتی بشکسته درهم 

اگر آرام گیری یاد آری

مرا در بستر دریا نذاری