بهار می رسد-اما ز گل نشانش نیست

نسیم –رقص گل آویز گل فشانش نیست 

د لم به گریه ی خونین ابر می سوزد

که باغ –خنده به گلبرگ ارغوانش نیست 

چمن بهشت کلاغان و بلبلا ن خاموش !

بهار نیست به باغی که باغبانش نیست

چه دل گرفته هوایی –چه پا فشرده شبی

که یک ستاره ی لرزان در آسمانش نیست !

کبو تری که در این آ سمان گشاید بال

دگر امید رسیدن به آشیانش نیست  

ستاره نیز به تنهاییش گمان نبرد

کسی که همنفسش هست و همزبانش نیست ! 

جهان به جان من آن گونه سرد مهری کرد 

که در بهار و خزان-کار با جهانش نیست 

ز یک ترانه به خود رنگ جاودان نزند 

د لی که چون دل من رنج جاودانش نیست

نمیدونم،شاید بهار امسال یه جورایی اینطوری باشه
شایدم نباشه!!!
البته،حتماْ کسانی هستن که بهار براشون رنگ و رویی نداره
مثلاْ کسانی که عزیزی از دست دادن،یا کسانی که گرفتاریهاشون بهشون اجازه نمیده بتونن
به روزهای خوب فکر کنن و ...
ولی شیرین هست اگه همه ی ما به فکر همنوعان خودمون باشیم و اونا رو تحت هیچ شرایطی
فراموش نکنیم.
به امید اینکه امسال، سال خوبی برای همه باشه