نگاه من اینجا به امتداد چشم تو خشک شده است

راستی می دانی چشمهایت رنگ آب است؟

زلال مثل دریا، نه آبی، نه سبز، نه قهوه ای، نه مشکی

نه هیچ رنگ زمینی در آن نگاه طولانی تو نیست

نگاه طولانی که هیچگاه نفهمیدم به چه کسی یا چه چیزی است

فقط این را فهمیدم که به من نیست

عزیز نازنین مبارکت باشد، زره ای که به تن پوشیده ای حقیقتاً به تو می آید

برازنده تر از هر زمان شده ای

قلب من یک ترک هم بر نداشته است

با تمام بی اعتنایی پاییزی تو حتی یک شکاف کوچک هم ندارد

و این را مدیون سخاوت روح اعلی توست

سخاوت تو همچنان که احساس مرا تازه تر می کند،‌ روزی از پایم در خواهد آورد

این دیگر یعنی شکست! روح وارسته من تحمل این بی نیازی تو را ندارد