جهان بازتابی از خود ماست، وقتی از خود بیزاریم
از همه بیزاریم و وقتی به همین که هستیم عشق می ورزیم
تمام جهان به نظر فوق العاده دوست داشتنی می آید
تصویری که انسان از خویش در ذهن دارد، دقیقاً تعیین میکند که چه رفتارهایی از او
سرخواهد زد، برای چه چیزی تلاش خواهد نمود و از چه چیزهایی اجتناب میکند
منشاء تمام افکار و حرکات ما، چگونه دیدن خویشتن است، ما همانیم که معتقد به بودن آنیم
سلام خیلی مطلبات قشنگ و عالی بود تبریک میگم باز هم سر می زنم شما هم به ما سر بزنید خوشحال می شم
سلام مهربونم من آپ کردم بیا پیشم
سلام یاس مهربون.امیدوارم که خوب باشی.من از متنی که نوشتی واقعا خوشم اومد . پیش منم بیا.موفق باشی.بابای
سلام کارت حرف نداره مخصوصا قالب وبلاگت
راستی به منم سر بزن .
خوشحال میشم
تبادل لینک هم می کنم
اگه افتخار بدی/
سلام یاس مهربون . من ادرس این وبلاگتون رو از اون یکی وبلاگ آوردم ! ادرس اونم از یه کلیپ که فکر کنم طراحش شما بودید . کارتون واقعا عالی بود .
سلام
زیبا می نو یسی خسته نباشید.
« ای نزدیک »
در نهفته ترین باغها ، دستم میوه چید . //
و اینک ، شاخه ی نزدیک ! از سر انگشتم پروا مکن . //
بی تای انگشتانم شور ربایش نیست ، عطش آشنایی است . //
درخشش میوه ! درخشان تر . //
وسوسه ی چیدن در فراموشی دستم پوسید . //
دورترین آب //
ریزش خود را به راهم فشاند . //
پنهان ترین سنگ //
سایه اش را به پایم ریخت . //
و من ، شاخه ی نزدیک ! //
از آب گذشتم، از سایه بدر رفتم . //
رفتم ، غرورم را بر ستیغ عقاب – آشیان شکستم //
و اینک ، در خمیدگی فروتنی ، به پای تو مانده ام . //
خم شو ، شاخه ی نزدیک !
« سهراب سپهری »